پایگاه رسمی محمدکاظم سروری

در پاسخ، اولا به شرح تک کرسی می پردازیم که هدف آن چیست؟ تک کرسی سازی حوزه هاي انتخاباتی بدین سان است است که هر حوزه ی انتخاباتی فقط حق گزینش يک نماينده را دارد و اعداد حوزه هاي انتخاباتی هم با تعداد اعضاي نهادی که براي آن انتخابات برگزار می شود، انتخاب می گردد و تعداد نفوس هر حوزه می بایست باهم همسان باشند. وفق قانون اساسی افغانستان تعداد کرسی هاي مجلس نمايندگان ۲۵۰ کرسی است. بر اساس روند تک کرسی سازی، باید حوزه هاي انتخاباتي به ۲۵۰ حوزه ي انتخاباتي تقسيم و از هر حوزه يک نماينده به مجلس راه می یابد. یکی از محسنات تک کرسی سازی حوزه هاي انتخاباتی این است که وکیل در برابر موکل اش پاسخ گو خواهد بود. اما در وضعیت نابسامان سياسی و امنيتی کشور، اعمال چنین یک طرحی، گاهی محال به نظر می آید و بدترین پس لرزه ی که خواهد داشت، افزایش ضریب فساد در انتخابات می باشد. بدلیل نبود امنیت، انقسام افغانستان به ۲۵۰ حوزه ي انتخاباتي مساوی، از تصور بعید است. وزارت دفاع خود اعتراف می کند که اکنون کنترول چندين ولسوالی و منطقه را در ولايت هاي که آتش جنگ شعله ور است، در دست ندارند. در غزنی ولسوالی ناوه سالهاست که از حاکمیت دولت خبری نیست و از سوی هم چندین ولسوالی دیگر جز ساختمان ولسوالی، مناطق دیگر زیر کنترول مخالفان است. در شهر غزنی قریه جات منگور و قره باغی پایگاه مخالفان است. بااین وصف، در صورت داوم نا امني، اين ولسوالي ها و مناطق که حتما چندين حوزه انتخاباتي را در بر خواهند گرفت، گزینش نمايندهاي شان چگونه خواهد بود؟ مباحثی دیگر که در تک کرسی سازی خیلی مطرح است، نبود آمار دقیق از نفوس کشور است، تا نفوس حوزه هاي انتخابات بصورت مساويانه منقسم و مشخص گردد. مضاف بر این، در محدوده ی کشور ما، بسياري از افراد تندرو در مناطق محل سکونت شان از نفوذ و قدرت کافی و وافی برخوردار هستند و با تک کرسی شدن حوزه هاي انتخاباتي، آنها به راحتي قادر خواهند شد که به مرجع قانون گذاري کشور دست یابند و اعمال نفوذ کنند. بر شالوده این طرح، دیگر نباید جوانان، زنان و اقلیت ها انتظار راه یابی به مجلس نمایندگان و یا هر نهاد دیگر را داشته باشند. اقلیت ها در هر ولایت آرزوی انتخاب شدن را به شکل رویا خواهند دید. بناء، با وجود این دلایل، این طرح کارساز نیست و نباید اعمال گردد.